Τι μας χωρίζει, τι μας ενώνει...

Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο.

* Το φύλο,  * η εθνικότητα,  * η θρησκεία,  * το επίπεδο μόρφωσης,  * οι πεποιθήσεις, * οι αξίες τους αποτελούν κριτήρια διαφοροποίησης. H έννοια της διαφορετικότητας αποκτά μέσα στις σύγχρονες πολυπολιτισμικές κοινωνίες όπως η ελληνική, μεγάλη σημασία.

Συχνά όταν συναντάμε κάποιον που είναι διαφορετικός από εμάς, εξαιτίας της άγνοιας ή και του φόβου μας να επικοινωνήσουμε, οδηγούμαστε σε συμπεριφορές που διακρίνουν και αξιολογούν συνήθως αρνητικά. Κάποιες φορές φτάνουμε στο σημείο να πιστεύουμε ότι η δική μας η κουλτούρα είναι η καλύτερη, η δική μας γνώμη η πιο σωστή, ο δικός μας τρόπος ο καταλληλότερος. Είναι σχεδόν φυσικό καθένας να αποζητά την ασφάλεια που του παρέχει η επαφή με ανθρώπους και καταστάσεις που γνωρίζει καλά και μοιάζουν με αυτές που ο ίδιος έχει βιώσει ως μέλος μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας (εθνικής, θρησκευτικής, ηλικιακής κ.ά).

Μήπως όμως, δεν έχει τύχει και σε εμάς να νιώσουμε διαφορετικοί/σε μια δεδομένη χρονική στιγμή εξαιτίας κάποιου χαρακτηριστικού μας, μιας ιδέας μας ή μιας συμπεριφοράς μας; Μήπως γενικότερα δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε την ανθρώπινη πολυμορφία; Και μήπως αυτή η δυσκολία μας και η φοβία μας να συνδιαλλαγούμε στο πλαίσιο μιας διαπολιτισμικής επικοινωνίας οδηγεί πολλές φορές σε ρατσιστικές συμπεριφορές;

Περιστατικά διάκρισης εντοπίζονται στο χώρο εργασίας, στο σχολικό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον και αφορούν στο φύλο, στη φυλετική ή εθνική καταγωγή, στη θρησκεία, στις πεποιθήσεις, στην ηλικία, ακόμα και στην εξωτερική εμφάνιση. Οι διακρίσεις υψώνουν φραγμούς στην επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και έντονες κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Κάποιοι συνάνθρωποί μας αισθάνονται αποκλεισμένοι και ως εκ τούτου αντιδρούν ακόμα και με βίαιο τρόπο, ενώ άλλοι αισθάνονται υπεροχή την οποία προσπαθούν να επιβάλουν εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία των πρώτων.

Πολλές φορές η εκμετάλλευση και οι αδικίες σε βάρος των συνανθρώπων μας γίνονται συγκαλυμμένα και κάτω από διάφορα προσχήματα.

Βέβαια, η επίσημη πολιτική στις εκδημοκρατισμένες δυτικές κοινωνίες είναι σχεδιασμένη, ώστε να διασφαλίζονται τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, να παρέχεται βοήθεια στις μειονότητες και να εξασφαλίζεται η ισότητα και η ισονομία. Ωστόσο, συχνά, η δυσκαμψία του γραφειοκρατικού συστήματος, η ολιγωρία των πολιτικών, η ενασχόληση με μείζονα εθνικά ζητήματα, φέρνουν σε δεύτερη μοίρα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες λόγω των διακρίσεων.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι ίδιοι οι πολίτες επιχειρούν να αναπτύξουν δράση για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων μέσω μη κυβερνητικών οργανώσεων και να προσφέρουν τη βοήθεια τους σε εθελοντική βάση. Ένας πολύ ενδιαφέρων ιστοχώρος για τα μέτρα και τις δράσεις που αναλαμβάνονται από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχετικά με την αποδοχή της διαφορετικότητας και την εξασφάλιση ισότιμης μεταχείρισης στην κοινωνία, στην εκπαίδευση και στην εργασία για όλους τους πολίτες είναι ο www.stop.discrimination.info. Επίσης και στην ιστοσελίδα του Συνηγόρου του Πολίτη (www.synigoros.gr) καθώς και σε αυτήν του Συνηγόρου του Παιδιού (www.O-18.gr) μπορεί κανείς να βρει πλούσιο υλικό για το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε για έναν κόσμο με λιγότερες διακρίσεις.

3lykzografou.wordpress.com